برای توضیح در باره اندازه گیری کارآیی کنترل موجودی، از یک مثال استفاده می کنم. فرض کنید، "بودجه موجودی یک صنعت خودرو سازی فرضی" 7500 میلیارد تومان باشد، ولیکن "ارزش موجودی واقعی آن" به 9000 میلیارد تومان برسد، که 1500 میلیارد تومان بیش تر از اندازه پیش بینی شده در برنامه است.
به این ترتیب، شکست در تحقق هدف 7500 میلیارد تومانی ارزش موجودی، با یک رقم مالی 1500 میلیارد تومانی، به وضوح نشان داده می شود. با این حال، باید به این مهم توجه داشت که "کل هزینه حقیقی عدم تحقق این هدف"، برای سازمان به این آسانی برآورد نمی شود. در این وضعیت، انجام یک تجزیه و تحلیل دقیق از همه عوامل مسبب "عدم تحقق این هدف برنامه"، امری بسیار ضروری است.
به عنوان مثال، این افزایش 1500 میلیارد تومانی ارزش موجودی از برنامه، ممکن است، به سبب تصمیم به جلو انداختن "ارسال یک سفارش پر ارزش"، برای احتراز از پرداخت افزایش قیمت قریب الوقوع باشد، که توسط واحد خرید اتخاذ شده است.
یا این که، این افزایش ارزش موجودی، ممکن است، به علت پیش بینی کمبود "بعضی اقلام در آینده" به توسط مدیر خرید، و در نتیجه، تقاضای ارسال زود هنگام آن اقلام از سوی واحد خرید، صورت گرفته باشد.
در هر دوی این حالت ها، زمانی که قرار باشد ارزش موجودی از حد پیش بینی شده در برنامه تجاوز کند، کسب موافقت واحد کنترل موجودی، امری بسیار ضروری است. با این وجود، به این مهم نیز باید توجه داشت، که تحمیل کاهش سفت و سخت سطوح موجودی ها، در مواقعی ممکن است، توانایی جوابگویی سطوح خدمت از پیش تعیین شده برای مشتری را به طور جدی به خطر اندازد، و لذا، همواره لازم است پیامد های منفی احتمالی "چنین رویکردی"، به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
در پدال 21 در باره "اندازه گیری کارآیی خرید" مختصری شرح می دهم.
- ۹۴/۰۹/۰۸